Duurzame relaties? Andere vorm? De verbinding blijft.

Heb jij je wel eens afgevraagd of je relaties duurzaam zijn?
Met duurzaam bedoel ik: dat je nog steeds een relatie hebt met diezelfde persoon, maar dat die relatie door de tijd heen veranderd is?
Jullie zijn met elkaar meegegroeid. Het kan zijn dat je elkaar minder vaak ziet. Het kan dat de vorm totaal niet meer lijkt op wat het ooit was. Maar wat ooit aan de basis van jullie relatie lag, is er nog steeds.

Handen vastAlle vormen van relaties
We hebben het hier dan over alle vormen van relaties. Vriendschappen, liefdesrelaties, collegiale relaties.
Komt het je bekend voor dat de relatie met een vriendin, vriend, collega niet meer is wat je er van verwacht? Ga je de relatie dan verbreken of ga je kijken wat er ontstaat als je uitspreekt wat die verandering met je doet? De verbinding hoeft niet verloren te gaan.

Twee stromen.
1: je relatie neemt organisch een andere vorm aan. Je bent beiden open en praat over jullie relatie. Het is wat het is. De vorm is vanzelf en zonder conflicten veranderd.
2: de relatie kent conflicten die niet of onvoldoende uitgesproken zijn en die hoe dan ook elke andere, nieuwe vorm in de weg zitten.

Werk aan de winkel
Bij de eerste vorm heb je waarschijnlijk vrede met de situatie.
Bij de tweede relatie is er werk aan de winkel.
Niet zozeer om de relatie weer goed te krijgen, maar omdat een onuitgesproken of onopgelost conflict de energie in jezelf blokkeert.
Mijn antwoord hierop is: verantwoordelijkheid.
Een antwoord zoeken en vinden. Een antwoord dat klopt en past bij wie jij bent en bij de mensen om je heen.
Wat we vaak zien is dat we reageren in plaats van dat we een volwassen antwoord hebben.

We kunnen leren hoe we de verandering van reactief gedrag naar actief gedrag om kunnen buigen. Met compassie, inzicht en oefeningen.
Hoe je dat doet lees je op DEZE pagina.

jij bent prachtigMeeschrijven?
Jouw verhaal wil gehoord worden.
Wil jij vertellen wat voor jou een duurzame relatie betekent? Het liefst met voorbeelden, in geuren en kleuren. Dan wil ik je uitnodigen om dat hieronder te schrijven.
Kijk eens op mijn BlOG van vorige week op de website GOEDGESCHEIDENOUDERS en stel je eens voor hoe de wereld er uit zou zien als we duurzaam met onze relaties om zouden gaan. Wat is daar volgens jou voor nodig? Welke bijdrage geef jij daar aan of  kun jij gaan geven?

Hartelijke groet
Anne Buiskool

en ik zie je graag op de blog van “goedgescheidenouders” of hieronder in het commentaarveld.

Verandering is het enige constante. Hoe zit dat met relaties?

Veel mensen worstelen met veranderingen binnen hun relatie.
Het omgaan met die veranderingen levert vaak spanning op, ruzie, conflicten.
Zouden veel problemen opgelost zijn als we beter leren omgaan met die veranderingen?

verandering is het enige constanteVoorbeeld: Neem onze huid, deze wordt één maal per maand in zijn geheel vernieuwd en verandert dus voortdurend. Hebben we niets over te zeggen.
Neem onszelf. We bewegen mee op de golven van wat wijzelf en anderen juist vinden, wat we afspreken. Voortdurende verandering dus. Wat we vinden is onderhevig aan moraal, ideeën, meningen, tijd, cultuur. Onderhevig aan wat we geleerd hebben, aan wat we leren… en dat verandert al naar gelang we open staan voor wat zich aandient.
Neem onze kinderen. Ze leren, veranderen, groeien, verrassen ons, komen met onverwachte oplossingen. Wat…, zei ik daar,  ‘onverwachte’?
Verwachtingen…
Volgens mij hebben we hier de bottleneck!

bottleneck

Verwachtingen
Het feit dat veel mensen worstelen met verwachtingen en teleurstellingen maakt duidelijk dat veranderingen in ons hoofd vaak vastzitten aan meningen, oordelen, ideeën die we ooit voor waar hielden, waardoor we niet meer open in het moment kunnen ervaren wat juist is.
Veranderingen schudden ons wakker en kunnen de bron worden van open communicatie.

Een antwoord
We kunnen hier en nu een antwoord krijgen op de nieuwe situatie, maar we kiezen onbewust vaak toch voor het vasthouden aan hoe het (afgesproken) was, hoe het hoort, hoe we met elkaar om zouden gaan. Hoe zit dat dan?

Voorbeeld:
Stel: Er gaat in jouw leven iets compleet anders dan dat jij verwacht had. Neem een voorbeeld uit je eigen leven. Heb je er eentje? Ga dan verder.
Waardoor raak je overstuur?

  1. Je intentie wordt doorkruist.
  2. Je had een verwachting en het gaat anders.
  3. Je vond ergens iets van, maar je hebt het niet uitgesproken.
    Welke van deze reacties herken je?

Overstuur of verantwoordelijk?
Het overstuur zijn krijgt kracht doordat het moment van nu, jou doet denken aan een moment in het verleden waarbij 1, 2 of 3 een rol speelde.
De reactiepatronen die tevoorschijn komen hebben in wezen niets te maken met de situatie op dit moment.
Wel is het zo dat de onderliggende boosheid, frustratie, schuld of de neiging om te vertrekken iets te zeggen hebben over waar het jou om gaat.  Wat je bij je draagt is dus waardevolle informatie!
Om deze informatie op een authentieke manier naar voren te brengen moet je een nieuwe vorm zoeken.

lege tekstballon

4volwassen antwoorden in plaats van reactiepatronen
Hieronder geef ik 4 mogelijkheden om veranderingen te bekijken en er mee om te gaan.

  1. Onze reactiepatronen zijn ook vaak overlevingsmechanismen die ons hebben geholpen om te worden wie we nu zijn. Laten we in dankbaarheid afscheid nemen van wat niet meer van dienst is. Zo kunnen we nieuwe, bewuste acties en antwoorden kiezen die passen bij hoe wij ons nu in de wereld willen bewegen.
  2. Realiseer je dat de informatie die we van onze ouders, onze grootouders, onze cultuur, ons dorp, onze leraren enz. kregen niet meer altijd bij ons past, niet altijd juist is of niet meer van deze tijd is. Zijn we bereid om met compassie en dankbaarheid voor het verleden te kijken naar wat nu voor ons klopt.
  3. We  zijn niet alleen. We leven in een wereld waar we beseffen dat we verantwoordelijk zijn voor het welzijn van onze medemens en van onze aarde. Voor de kinderen van onze kinderen. Verantwoordelijk betekent: een volwassen, antwoord hebben/vinden. Wie wij zijn wordt gezien en onze kinderen doen ons na. Wees zelf de verandering en wees daarmee een inspiratiebron voor anderen in plaats van een lontje:-)
  4. Doe een lichaams- oefeningen die je helpt om de gebaande paden in je hersenen te verleggen. Zet je voeten op schouderbreedte, zak iets door je knieën en stel je een situatie voor waarin je ontzettend boos bent. Bal je vuisten en beweeg je lichaam in de richting van het uiten van je boosheid. Stop vlak voordat je naar buiten zou slaan, schelden enz. en ontspan je vuisten realiseer je dat dit niet het juiste reactiepatroon is en zeg ja tegen je achterliggende motief. wat is het dat je werkelijk wilt communiceren?
    Deze oefening neemt niet meer dan 5 minuten per dag in beslag. Doe hem minstens een maand. Het effect van deze oefening is dat we in het dagelijkse leven 
    met meer gemak de boodschap achter onze boosheid laten spreken in plaats van de boosheid over een ander heen te storten.
    Meer details en meer oefeningen vind je in de dagtrainingen die ik geef.

Het antwoord op de vraag: “Zouden veel problemen opgelost zijn als we beter leren omgaan met veranderingen” is dus Ja.

Hoe kijk jij aan tegen veranderingen en verwachtingen?
Wil je dat in het
vak: Laat wat van je horen schrijven?

Hartelijke groet

Anne Buiskool

“Een voorbeeld zijn”. Hoe doe je dat, als je niet weet wie je bent?

Wie ben je?
Vrouw, moeder, man, vader, loodgieter, zwemjuf, dokter, manager, opgewekt, gesloten, bedroefd, blij, enz, enz.
Is dat zo? Welke voorbeelden geven wij aan onze kinderen?
Wie we werkelijk zijn gaat voorbij aan wie wij denken dat we zijn, wat we doen, wat we kunnen en hebben.

We zijn niet onze geschiedenis, we hebben een geschiedenis.
We zijn ook niet onze cultuur, niet ons gedrag, maar wat dan wel?
Vandaag schrijf ik er over hoe belangrijk het is dat we weten wie we zijn.
Op de meeste scholen krijgen we geen onderricht in mens-zijn, met de nadruk op ZIJN.
We leren vooral wat we moeten doen, wat we niet moeten doen en wat we moeten worden.

143_4308Ons volle hoofd.
Welke ouders en leraren beseffen dat hun keuzes en besluiten voor het overgrote deel voortkomen uit aannames, ideeën en meningen van vorige generaties en uit onze cultuur? Ons gedrag is vaak het onbewuste gevolg van kleine en grote trauma’s?
De ideeën, meningen en oordelen tollen rond in ons hoofd, waardoor er geen ruimte is om NU te kijken, te luisteren en te antwoorden.

De dagelijkse praktijk.
Dus voordat we er erg in hebben zeggen we tegen onze  kinderen: maak niet zo’n leven! …als ze enthousiast hun volume opschroeven.
Wie zei dat ook al weer, vader, opa, overgrootmoeder?
Dit reactiepatroon vind ik persoonlijk niet ondersteunend voor een kind.

Oefening:
Sluit je ogen en ga dan naar het gebied achter je ogen.
Een enorme grenzeloze ruimte verschijnt. Met je verstand weet je dat er een schedel zit, maar de beleving doet ons vermoeden dat we in een onmetelijke ruimte vertoeven. Dat we die ruimte Zijn.
Sluit je ogen weer en realiseer je dat deze ervaring, waar geen boosheid, geen irritatie en geen lawaai aanwezig is, niet tijdgebonden is en geen grenzen kent.
Nu we mogelijk door deze of een andere ervaring weten dat we niet ons lichaam zijn, noch al het andere waar we aan hechten, kunnen we ons beginnen te beseffen dat wie we zijn te maken heeft met hier en nu volledig aanwezig zijn.

Ons lege hoofd
Nog een oefening: Luister bijvoorbeeld naar de vogels, luister dieper dan je ooit geluisterd hebt. Kun je luisteren zonder mening?
En dan kunnen we dezelfde ervaring hebben als het kijken achter de ogen.
Vanuit dit besef kunnen we iets anders zeggen tegen het kind dat enthousiast en luid van zich laat horen: luister, ik zie en hoor dat je erg veel plezier hebt en dat je door wil gaan met veel lawaai maken…. klopt dat? …kind: ja.
Zou je het ook iets zachter of ergens anders kunnen doen, want ik heb last van mijn oren. Kind: ja hoor!
Wat een verschil, vind je niet?

Reactiepatronen versus wijze, volwassen antwoorden. 
Wat we onze kinderen vaak voorleven zijn onze reactiepatronen.
Wat we onze kinderen voor zouden willen leven zijn authentieke, volwassen antwoorden.
Ik denk dat het erg belangrijk is dat we weten wie wij zijn, omdat zij recht hebben op ouders die hen voordoen hoe je kunt leven vanuit een ruim en groot hart, vanuit ruimte, zorg en betrokkenheid.
We kunnen onze onrust, onze boosheid, frustratie, disconnectie en schaamte gebruiken om te ontdekken welke zorg en betrokkenheid er achter zitten. Daar moeten we dan wel even in oefenen, dat krijgen we niet cadeau!

Voorbeeld.
Ik wil een voorbeeld voor kinderen zijn.
Ik val en sta weer op, val weer en sta weer op.
Wil jij dat ook?
Wie meer wil weten over een leeg hoofd kijkt op DEZE pagina.
SCHRIJF MEE ! Hoe ben  jij een voorbeeld of wat denk je nodig te hebben?

Met dank aan Junpo Dennis Kelly Roshi die het complete verhaal heeft opgeschreven in zijn boek dat deze week is uitgekomen: THE HEART OF ZEN. Emotionele volwassenheid en wat het betekent om je te bevrijden.

Hartelijke groet
Anne Buiskool