Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Ik was ook zo’n moeder, een amateur en op een bepaalde manier zijn we dat allemaal.
Deze blog wil ik gebruiken voor die kant van de opvoeding waar het niet gaat om intuïtie en ook niet om de natuurlijke manier waarop ouders aanvoelen wat een kind nodig heeft. Ik geloof heilig in de intuïtie en de natuurlijke wijze waarop een moeder of een vader voor kinderen kan zorgen of kinderen opvoeden. We hebben ook allemaal zo onze eigen wijze die past bij wie we zijn. Zelf heb ik ook ervaren dat ik me geen zorgen maakte. Eigenlijk verliep er heel veel natuurlijk, als vanzelf…totdat er iets anders om de hoek kwam kijken en daar wil ik het nu over hebben.
Het verleden
We komen allemaal uit een gezin, een cultuur, een scholing, een omgeving waar we geleefd hebben. waar we gevallen zijn en ook weer opgestaan zijn.
Met mensen die ons dierbaar zijn, maar ook met mensen waar we pijn hebben ervaren en misschien nog ervaren. We hebben allemaal zo onze butsen en schrammen. Niks mis mee….tenzij we ons niet bewust zijn van de mogelijke gevolgen van dat verleden en daar gaat het regelmatig mis. De over-beschermende moeder/vader, de moeder die de kinderen bovenmatig verwend, de vader die drinkt om niet te hoeven voelen, de ouder die niet om kan gaan met zijn boosheid en graaf maar even in je eigen heden of verleden om te weten dat die zaken effect kunnen hebben op de relatie met onze kinderen.
Betrokkenheid, zorg en aandacht.
Enige jaren heb ik door mogen brengen in een “community” een plek waar we gezamenlijk ouderschap deelden. Daar werd ik op niet mis te verstane manieren geconfronteerd met mijn gedrag en met de manier waarop ik bepaalde gewoontes herhaalde. Ik was me niet bewust van mijn reactiepatronen en het heeft even geduurd voor ik de “bemoeienis” kon gaan zien als hulp en betrokkenheid. Ik kon mijn muur afbreken.
En langzaam het idee loslaten dat ik niet goed was en dat ik aangevallen werd.
Nu ik terugkijk ben ik de mensen dankbaar die me toen wezen op mijn mogelijkheden, mijn zorgzaamheid, mijn authentieke wijze van handelen naar en met de kinderen.
Wat het je oplevert
Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat alle feedback mij een rijk leven heeft opgeleverd en dat geef ik door, deel ik uit, daar kun je een keer gratis van proeven. Wat zou het jou op kunnen leveren?
- eerlijke en open communicatie met…
- rust en ruimte in het gezin
- een volgende stap
- een frisse blik op…
- vul zelf maar in wat jouw wensen zijn
Wildvreemde mensen
Eens was ik in de sauna. Ik lag te dobberen in het zwembad en ving flarden op van een gesprek. Een vader en een moeder spraken over het gedrag van hun zoontje en het ging er heftig aan toe. Ik zwom naar ze toe en vroeg of ze het goed vonden als ik me in het gesprek mengde, omdat ik misschien zou kunnen helpen. Het waren prachtige en ontroerende minuten, want veel meer was het niet. Ik gaf ze wat tips en zwom weer weg met een grote glimlach om mijn mond. We hebben elkaar nooit meer gezien, maar het is me bijgebleven dat mensen geholpen willen worden mits we de juiste toon vinden en in contact blijven. We hebben elkaar zoveel te geven.
Ik moet er bij zeggen: ik kan dit alleen als ik vrij ben van oordelen en vrij van het idee dat er iets gered moet worden.
Laten we lef tonen en ons met elkaar bemoeien vanuit vrijheid en betrokkenheid.
Doe je mee om van amateurs ervaringsdeskundigen te maken?
Onder deze blog kun je jouw verhaal kwijt.
Anne Buiskool
Klopt als een bus. Ik pleit dan ook voor gesprekken en materiaal (lessen zou ik het niet willen noemen) om jongeren alvast te informeren over hun latere “taak” als ouder. Ik ben ervan overtuigd dat dit een positief effect heeft. Ook is het een onderwerp waar je eigenlijk niet genoeg over kunt weten. Uiteraard moet het niet in de belerende sfeer gebeuren, dan schiet je je doel voorbij. Maar praten over de beelden die je erbij hebt, het uitwisselen van je gevoelens etc. maakt je wel bewuster van het onderwerp. Daarnaast zijn er mooie andere ingangen, zoals hoe ga je met elkaar om, leerling-leerling, leerling-leraar, kind-ouder etc. Gewoon over praten, je informeren, pak er eens een column bij in een krant of opvoedblad, je kunt het op zo veel manieren benaderen….
Prachtig Lex, Ik weet dat er mensen bezig zijn met verzamelen van onderwerpen die je als kind meestal niet meekrijgt. Thuis niet en/of op school niet. Zaken die precies het verschil zouden kunnen maken.
Dan hebben we het bijvoorbeeld over: niet alleen leren rekenen, maar ook leren dat we allemaal een financiële “mindset” hebben, opgeroeid zijn met bepaalde beelden over geld. En hoe we daar naar kunnen kijken en in kunnen groeien.
Een ander voorbeeld: kinderen leren dat wanneer ze reageren op een ander kind, het verschil uitmaakt of je dat doet zonder meningen en ideeen over die ander of met en vanuit die meningen en ideeen.
Zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Ik hoop dat anderen dit verder oppakken. Het lijkt me een geweldige stap voorwaarts in ons collectieve bewustzijn.