Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Ik was ook zo’n moeder, een amateur en op een bepaalde manier zijn we dat allemaal.
Deze blog wil ik gebruiken voor die kant van de opvoeding waar het niet gaat om intuïtie en ook niet om de natuurlijke manier waarop ouders aanvoelen wat een kind nodig heeft. Ik geloof heilig in de intuïtie en de natuurlijke wijze waarop een moeder of een vader voor kinderen kan zorgen of kinderen opvoeden. We hebben ook allemaal zo onze eigen wijze die past bij wie we zijn. Zelf heb ik ook ervaren dat ik me geen zorgen maakte. Eigenlijk verliep er heel veel natuurlijk, als vanzelf…totdat er iets anders om de hoek kwam kijken en daar wil ik het nu over hebben.
Het verleden
We komen allemaal uit een gezin, een cultuur, een scholing, een omgeving waar we geleefd hebben. waar we gevallen zijn en ook weer opgestaan zijn.
Met mensen die ons dierbaar zijn, maar ook met mensen waar we pijn hebben ervaren en misschien nog ervaren. We hebben allemaal zo onze butsen en schrammen. Niks mis mee….tenzij we ons niet bewust zijn van de mogelijke gevolgen van dat verleden en daar gaat het regelmatig mis. De over-beschermende moeder/vader, de moeder die de kinderen bovenmatig verwend, de vader die drinkt om niet te hoeven voelen, de ouder die niet om kan gaan met zijn boosheid en graaf maar even in je eigen heden of verleden om te weten dat die zaken effect kunnen hebben op de relatie met onze kinderen.
Betrokkenheid, zorg en aandacht.
Enige jaren heb ik door mogen brengen in een “community” een plek waar we gezamenlijk ouderschap deelden. Daar werd ik op niet mis te verstane manieren geconfronteerd met mijn gedrag en met de manier waarop ik bepaalde gewoontes herhaalde. Ik was me niet bewust van mijn reactiepatronen en het heeft even geduurd voor ik de “bemoeienis” kon gaan zien als hulp en betrokkenheid. Ik kon mijn muur afbreken.
En langzaam het idee loslaten dat ik niet goed was en dat ik aangevallen werd.
Nu ik terugkijk ben ik de mensen dankbaar die me toen wezen op mijn mogelijkheden, mijn zorgzaamheid, mijn authentieke wijze van handelen naar en met de kinderen.
Wat het je oplevert
Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat alle feedback mij een rijk leven heeft opgeleverd en dat geef ik door, deel ik uit, daar kun je een keer gratis van proeven. Wat zou het jou op kunnen leveren?
- eerlijke en open communicatie met…
- rust en ruimte in het gezin
- een volgende stap
- een frisse blik op…
- vul zelf maar in wat jouw wensen zijn
Wildvreemde mensen
Eens was ik in de sauna. Ik lag te dobberen in het zwembad en ving flarden op van een gesprek. Een vader en een moeder spraken over het gedrag van hun zoontje en het ging er heftig aan toe. Ik zwom naar ze toe en vroeg of ze het goed vonden als ik me in het gesprek mengde, omdat ik misschien zou kunnen helpen. Het waren prachtige en ontroerende minuten, want veel meer was het niet. Ik gaf ze wat tips en zwom weer weg met een grote glimlach om mijn mond. We hebben elkaar nooit meer gezien, maar het is me bijgebleven dat mensen geholpen willen worden mits we de juiste toon vinden en in contact blijven. We hebben elkaar zoveel te geven.
Ik moet er bij zeggen: ik kan dit alleen als ik vrij ben van oordelen en vrij van het idee dat er iets gered moet worden.
Laten we lef tonen en ons met elkaar bemoeien vanuit vrijheid en betrokkenheid.
Doe je mee om van amateurs ervaringsdeskundigen te maken?
Onder deze blog kun je jouw verhaal kwijt.
Anne Buiskool