De kunst van het vergelijken!
Wanneer ik hoor: een plofkip of een biokip, dan ben ik blij dat ik kan vergelijken. Ook wanneer het gaat om de schoolkeuze voor mijn kind en zo zijn er talloze andere voorbeelden. Vergelijken is een kwaliteit en levert ook vaak kwaliteit op.
Cultureel bepaald?
Wat nu als het ook een cultureel bepaald fenomeen is waar we op andere manieren helemaal niet zo blij mee zijn? En wat als vergelijken soms schade kan doen?
Is dat echt belangrijk?
Ik stond van de week op het schoolplein te wachten en ving de gesprekken van een paar ouders op. ‘Ja die van mij kon al lezen toen hij 4 was’. ‘O maar mijn zoontje was erg snel met lopen’, gevolgd door: ‘zo snel was ik vroeger ook’.
Één van de ouders stelde de vraag: ’Is dat echt belangrijk’?
Er werd nog wat verdedigd en gesputterd, maar de teneur van het gesprek was nu: ze mogen het allemaal in hun eigen tempo doen.
Dat is nu precies het thema van mijn blog.
Eigen tempo
Toen mijn dochter niet zo’n snelle schrijver/lezer bleek te zijn en er op de Democratische school waar ze zit ook niet veel aan gedaan werd, ben ik toch wel even in de valkuil van de angst en het vergelijken gestapt. Hoe doen meisjes van haar leeftijd het? Ik realiseerde me ook dat ik bezig was om iets te voorkomen, dat ik vanuit een patroon reageerde en dat het compensatiegedrag was, ingegeven vanuit mijn verleden tijd.
Beetje hulp
Met hulp van de docenten op school leerde ik me afstemmen op haar, wie is zij nu op school? Wat kan ze goed? Geen vergelijk, maar authenticiteit. Nu, hier, vandaag. Wat een mooi mens en wat trots ben ik op de manier waarop ze zich in de school beweegt, zaken organiseert, de leiding neemt. Wat een verrassing dat ze opeens in zeer korte tijd goed Engels spreekt.
Uniek
Iedere vergelijking gaat mank. We zien en horen het kind niet, wanneer we het vergelijken met andere kinderen. Wat doet en kan hij/zij en wat nog niet. Wanneer we vergelijken gaan we voorbij aan wie deze jonge mens is, hoe hij/zij zich op unieke wijze uitdrukt. Veel kinderen gaan op hun tenen lopen en raken het contact met hun intrinsieke motivatie kwijt omdat ze moeten voldoen aan wat de norm is, omdat ze moeten kunnen wat zogenaamd leeftijdsconform is.
Er zijn genoeg voorbeelden van kinderen die zeer geslaagd deelnemen aan dit aardse paradijs vanuit een zelf gekozen ritme.
Vergelijken is goed, maar kijk uit waar en wanneer je het doet.
Moeders en vaders mogen we alsjeblieft ontspannen, en er op vertrouwen dat gezond verstand en intuïtie belangrijke raadgevers zijn.
Vergelijken is goed, maar kijk uit waar en wanneer je het doet.
Waar heb jij twijfels over als het gaat om het vergelijken van kinderen, het vergelijken van jezelf met anderen?
Weet jij wat wel of niet ondersteunend is?
Schrijf je reactie onder deze blog en krijg, indien je daar prijs op stelt, een gesprek cadeau.
Wil je mijn blogs (2x per maand) volgen en automatisch ontvangen?
Dan kun je je inschrijven op deze website.
Vul naam en mailadres rechts bovenaan in.
Uitschrijven gaat ook weer net zo simpel.
Bij inschrijving ontvang je een gratis document met tips en citaten over communicatie.
Ga voor meer informatie over bijeenkomsten, gesprekken en andere mogelijkheden naar de menubalk.
Een mooie dag gewenst.
Mooi gezegd, Anne! Herkenbaar, ik denk voor meer ouders, ook ‘democratische’…
Ja, ook ‘democratische’ ouders hebben zo hun hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Niks mis mee zolang het maar bewust wordt wanneer het een negatief effect op de kinderen heeft. Reflectie, feedback, spiegels van anderen kunnen ons verder helpen. Niet altijd makkelijk, wel waardevol. Mij heeft het enorm geholpen om me de vraag te stellen: welk voorbeeld wil ik zijn voor kinderen. Zo heb ik aardig wat ongemakkelijke hobbels genomen.
Mooie blog Anne.
“Een kind dat zijn eigen weg gaat kan nooit worden ingehaald”.
Heb er zelf ook wel eens mee geworsteld. Aansluiten bij de eigenheid van je kind is heel belangrijk. Met groeten, Diane
Wat een mooi gezegde Diane! Dank je.
Onze worstelingen delen, maakt dat we ons in elkaar herkennen. Opeens blijkt datgene waarvan we dachten dat alleen wij daar mee worstelen een universeel gegeven te zijn…en dat maakt het een stuk lichter.
Fijn als je deze Blog aan anderen doorgeeft.
Hoe meer zielen hoe meer gedeelde ideeën over hoe we ouderschap, partnerschap op een waardevolle manier kunnen delen en leven.
Anne, hele mooie ware woorden. Het is zo in de westerse cultuur om maar te vergelijken met anderen dat is zo jammer, zo vergeten of zien we niet al het goeds dat dagelijks om ons heen gebeurd. Ieder kind is uniek en als meer mensen dat inzien hebben de kinderen van nu het makkelijker later en kunnen het doorgeven aan hun kinderen. -Children are our real teachers. listen carefully and they will teach you about the lost world of carefree being in the present moment.- Tibetan wisdom
Dank je Jolien
Zien wie iemand uniek is gaat inderdaad voorbij aan wat we van hem/haar vinden op basis van onze overtuigingen, meningen en ideeën vanuit het verleden.
Leuk om te weten hierbij, is dat we er niets aan kunnen doen totdat we ons er bewust van zijn geworden. Cultuur en gewoontes zijn onpersoonlijk. We hebben geen schuld, hoeven ons niet te schamen…het enige wat we kunnen doen is zien wanneer we iemand niet echt zien en horen en verantwoordelijkheid nemen. Hier nog een gedichtje uit mijn dichtbundel:
In mij
In mij wordt jij
Ben jij geboren
Ieder moment opnieuw
In mij ben ik jou verloren
Als ik jou niet heb gezien
zoals je bent
Anne 2000