We hebben allemaal een mening over onze (ex)partner, of we nu gescheiden zijn of niet.
De kunst is zo te communiceren dat je kinderen daar geen last van hebben!
Ga eens samen zitten en bespreek hoe jullie het zo kunnen doen dat de kinderen geen hinder hebben van jullie oordelen over elkaar; ze hebben daar immers niets mee te maken, maar kunnen er wel ongemerkt schade door op lopen.
Laten we ook beseffen dat kinderen leren door na te doen.
Ter illustratie van dit thema kijk naar dit filmpje van SIRE
En deze TED x SF Video van Dr. Shefali Tsabary laat heel helder zien waar ik over schrijf. Klik HIER om de video te bekijken.
Haar toespraak raakt me diep en vind ik een aanleiding om jou te vragen om het door te sturen en om onderaan te reageren op de blog en de video.
The statistics beginning at 4:00 should concern us enough to make changes. If you want to know the one reason we hurt our children, listen to her explain it at 6:54. And if you’re curious about how we define worth and value in our society, stick around until 9:10.
Ook in elk ‘gewoon’ gezin
We hoeven niet gescheiden te zijn om ons te realiseren dat woorden veel kapot kunnen maken. Ook in een ‘gewoon’ gezin waar de boel lekker loopt, komt het voor dat ouders negatief over elkaar spreken.
In de supermarkt gehoord: Je vader snapt er niets van!
Of een vader die uit de auto stapt en tegen zijn zoon zegt. Je moeder is zeker weer vergeten dat je naar voetbal moet na school.
Ogenschijnlijk kleine zinnetjes, maar wat doen ze met een kind?
Wat gebeurt daar?
Loyaliteit
Een kind is van nature loyaal aan beide ouders en komt hierdoor in een positie terecht waarbij de ene ouder niet goed en de andere ouder wel goed is. Dat kan bij beide ouders gebeuren.
Elke zin die een aanval is op de andere ouder stelt een kind op de proef en kan hem in disbalans brengen.
We labelen zo makkelijk de gevolgen van gedrag op school, maar houden we ook rekening met de taal die wij als ouders bezigen?
Met de woorden die we gebruiken, ook over andere mensen?
Een lelijk woord zit in een klein hoekje.
Sorry zeggen
Heb je er eenmaal toch iets onaardigs uitgeflapt, zeg dan sorry en vertel je kind dat je boos was en dat het niet fijn was dat je dat over de ander zei.
Zo leert je kind meteen dat gedane zaken wel degelijk een keer nemen.
Hoe deed ik dat?
Ik heb na onze scheiding uitgesproken dat ik nooit, maar dan ook nooit slecht over hem zou spreken in het bijzijn van onze dochter.
En dat is gelukt. Nu onze dochter 17 is grappen we tegenwoordig in elkaars bijzijn wel over onze onhebbelijkheden. Het is niet zo erg als we gekscherend zeggen ‘Ja, je vader is wat verstrooid, een verstrooide professor! En: ‘Ja, je moeder doet te veel dingen tegelijk en dan wordt het een zootje’.
Dat zijn gezonde zaken die, als ze bespreekbaar zijn, ook nog eens kunnen dienen als spiegels waardoor je kunt groeien.
Kortom
Hou je frustraties bij je en kom er doorheen door zelf te reflecteren, hulp te vragen en te beseffen dat frustraties niet bij onze kinderen thuis horen.
Reken maar dat kinderen haarscherp zien waar onze leerpunten zitten. Maak er gebruik van als ze oud genoeg zijn. Luister!
Daar groeien ze van en wij ook.
Wat doe jij?
Wat zie jij, hoor jij, weet jij met betrekking tot dit onderwerp?
En wanneer het niet jezelf betreft, doe/zeg jij iets wanneer jij een andere ouder frustraties hoort ventileren in het bijzijn van kinderen?
Ik zou het leuk vinden als jij één van de mensen bent die een reactie geeft.
Wil je deze blog doorsturen naar andere ouders, hen wijzen op mijn blog, website en op mijn bedrijfspagina op Facebook?
Een herkenbaar punt, helaas.
Na de scheiding voorgenomen niet negatief te zijn over mijn ex waar mijn dochter bij is, maar dat is soms lastiger dan ik leuk vind. Soms komt er al iets onaardigs uit voor ik het in de gaten heb en dat heeft eigenlijk bijna altijd te maken met frustraties. Waar mijn dochter natuurlijk niets mee te maken heeft.
Te meer omdat zij zich na zoiets geroepen voelt om haar vader te verdedigen, want mij dan weer zo kan irriteren dat we daar ruzie over kunnen krijgen. En als mijn ex negatief is over mij, voelt ze zich daar weer ‘verplicht’ mij te verdedigen tegenover haar vader.
Verre van gezond natuurlijk.
Mijn dochter is inmiddels 16 en als ik nog weleens in de fout ga, helpt ze me er tegenwoordig aan herinneren dat dat voor haar niet prettig is. En deze blog is nog eens een heel goede reminder aan de afspraak die ik destijds met mijzelf heb gemaakt, dus dank je wel.
Groet Ida
Erkenning dat we als ouders onze kinderen opzadelen met iets waar ze niets aan hebben of zelfs schade van ondervinden is het halve werk. Pas dan voelen we zelf de pijn, kunnen we sorry zeggen en wordt de kans dat we het weer doen kleiner.
Die wordt nog kleiner wanneer we zelf blijven leren en bereid zijn om dieper te kijken. Voor mij is echt luisteren een sleutel geworden. Luisteren voorbij ideeën en oordelen. Dat is me niet aan komen waaien, daar heb ik hard voor gewerkt. Zie ook ‘bijeenkomsten’ op mijn website.
Dank je wel voor je openhartigheid.
Anne
Hey Anne,
Wat een fijne en leerzame blog voor ouders. Ik heb deze dingen vaak gezien en gehoord tijdens mij werk en zoveel ouders realiseren niet wat die kleine zinnetjes teweeg kunnen brengen bij kinderen. Keep up the good work!
lieve groet Jolien
Goed onderwerp, Anne! Ik prijs mezelf heel gelukkig dat ik vanuit onze persoonlijke situatie hier niets van herken. Mijn man en ik zijn al 27 jaar gelukkig getrouwd. Onze kinderen zijn 12, 14 en 17 en dit soort zinnen spreken wij nooit uit in het bijzijn van anderen. Heel bewust niet. Dat hebben we zo afgesproken en daar houden we ons aan. Af en toe een grapje over persoonlijke eigenschappen doen we natuurlijk wel, maar dat betreft dan elk van de gezinsleden. Goed dat jij met dit artikel mensen bewust maakt van wat je onbewust aan je kinderen mee kunt geven!
Zeer herkenbaar onderwerp. Inderdaad geef je onbewust ballast mee aan je kinderen en het is goed je hier bewust van te zijn. Wij zijn inmiddels al 23 jaar getrouwd en hebben 2 zonen van 15 (bijna 16) en 17 en wat wij wel doen is het als een geintje brengen in het bijzijn van de ander, zoals jij dat zo goed beschrijft aan het eind van je blog. Maar toch..voelt ook dat niet goed. Fijn dat je er een blog over hebt geschreven zodat ik mij nu bewust ben van onze omgang hiermee.
Volgens mij kan ik, kunnen mijn man en ik, hier nog best wat verbeterpuntjes in vinden. Bedankt.
Hoi Anne!
Wat je weergeeft klopt inderdaad als een bus. Maar ik wil eigenlijk nog zelfs iets dieper gaan. Ondanks dat mijn ex en ik nooit iets negatiefs hebben gezegd over elkaar in het bijzijn van onze zoon, heeft hij toch de energie van het “boos zijn” meegekregen. Dit is al belastend genoeg en dat wordt alleen maar verzwaard als er ook nog eens gewelddadig wordt gecommuniceerd. Ik geloof heilig in geweldloze communicatie en zeker met kinderen. De frustratie, het veroordelen en de negatieve uitlatingen horen niet thuis in de buurt van een kind maar is alleen bestemd voor volwassenen (als het echt niet anders kan!). En omdat een rolmodel zoveel meer impact heeft dan een gesproken woord moet je je gedrag en je uitspraken aanpassen! Jij bent volwassen en dus moet je je volwassen/verantwoord gedragen. Leg dit niet bij een kind het zorgt alleen maar voor tweestrijd!
Sprankelende groet,
Ritska
Dank je Ritska
Prachtige en waardevolle aanvulling. Dat stapje verder is ook precies wat wij als ouders kunnen maken wanneer we ons bewust worden van de impact op onze kinderen, op elkaar en onszelf. Diep van binnen wil niemand de ander pijn doen. Is het de onmacht, boosheid, het niet toestaan van de pijn wat maakt dat we naar buiten toe slaan. Daar kunnen we iets aan doen in dienst van onze kinderen, elkaar, onszelf.
Dat vraagt moed, uit de comfort zone komen en vooral ons gelijk opgeven. Daar zijn heel veel manieren voor. Zoals je al zei Ritska: geweldloze communicatie. Voor ouders die met geweldloze communicatie aan de slag willen is er het boek: geweldloze communicatie van Rosenberg.
Voor ouders die willen leren om van reactiepatronen naar wijze antwoorden te komen en die affiniteit hebben met meditatie, kijk eens op de pagina ‘bijeenkomsten’ op deze website.