Jonge mensen vinden taken, regels en afspraken over het huishouden, de bedtijden, school, huiswerk, de hond uitlaten, enz. niet altijd even leuk.
Wat kun je doen om deze steeds terugkerende onderwerpen de aandacht te geven die nodig is met als resultaat goede samenwerking op het thuisfront?
Een kans
Het is weer september, de scholen zijn weer begonnen en de meeste ouders kennen de volgende uitspraken: ik heb geen zin, hij is aan de beurt, nee dat doe ik niet, ik wil nog niet naar bed, ik doe mijn huiswerk straks wel enz.
Aandacht besteden aan regels, afspraken en de hierboven genoemde zaken is een kans.
Een kans om jonge mensen verantwoordelijkheid te geven en plezier te laten krijgen in onderhandelen.
Verantwoordelijkheid
Taken, regels nakomen en afspraken maken vraagt verantwoordelijkheid en kent privileges. Speel met de mogelijkheden. Zorg dat je als ouder de leiding houdt en kijk of er creatieve oplossingen van je kinderen komen voor zaken die je zelf nooit zo bedacht zou hebben.
Koppel het ouder worden van je kinderen ook aan deugden als: zorgzaamheid, zelfvertrouwen, respect, waardering, vrijgevigheid, vriendelijkheid. Je kunt daarbij de Deugdenkaarten gebruiken.
Een ritueel
Wat is voor mij de sleutel geweest voor het herzien en aanpassen van taken en regels ?
Het kiezen van vaste momenten in het jaar.
Wanneer kinderen weten wanneer de momenten zijn dat opnieuw gekeken wordt naar taken en afspraken ontstaat er een ritueel.
Bij ons is dat het moment dat er weer naar school gegaan wordt na de grote vakantie, na de kerstvakantie en rondom de verjaardag.
Kies dus vaste momenten waar je echt om de tafel gaat zitten, alles bespreekt en zorgt dat de afspraken en regels vast komen te liggen voor een week of maand.
Geef ze de ruimte en je krijgt ruimte
Wanneer kinderen een rol krijgen in het opnieuw kiezen van de gang van zaken in huis voelen ze zich gehoord en houden ze zich makkelijker aan de afspraken.
Nu onze dochter bijna 17 wordt denken wij (samen met haar) dat ze het aankan om zelf te bepalen wanneer ze naar bed gaat. Afspraak is nu dat als wij het vermoeden hebben dat ze niet genoeg slaap krijgt dat dat een onderwerp van gesprek is. We hebben het echter niet meer over een vaste bedtijd. Met deze verantwoordelijkheid is ze blij.
Dit blijk van vertrouwen schept bereidheid om samen te kijken naar alles wat nodig is om in harmonie taken te verdelen.
Jong geleerd is oud gedaan
Heb je nog een kleuter in huis, zorg dan dat huishoudelijke zaken als borstels, veger en blik, doekjes in de toolbox van je kleuter zitten, dan kan hij/zij meedoen en nadoen. Dit geldt ook voor eten klaar maken, tuinwerk.
Kinderen die spelenderwijs mee mogen doen met klusjes, taken en die een stem hebben in gezamenlijke activiteiten, tonen verantwoordelijkheid en creativiteit en hebben plezier in wat ze doen.
Tot slot
Zorg dat je plezier krijgt in wat je doet.
Neem de kwaliteit van werken die je dan ontdekt mee.
En ga doen waar je plezier in hebt.
Met dank aan mijn ouders die me de kans gaven om alle wel en niet leuke klusjes, taken en baantjes te ervaren.
Heb jij aanvullingen, vragen, wil je meepraten?
Zet jou reactie bij: laat wat van je horen.
Stuur deze blog door naar mensen waarvan je denkt dat ze er wat aan hebben.
Hallo Anne, mooie blog, dankjewel. De tip om op vaste momenten deze dingen te bespreken en afspraken te maken, neem ik mee. En om te zoeken naar het plezier in de taken. Wij benoemen bij de dingen die we anders gaan doen (en dus voor hen taken etc inhouden) het voordeel dat het heeft. Niet dat ze daar altijd al iets mee kunnen of willen, maar dat is prettiger dan: “je doet het omdat ik het zeg”. Daar blijven wij het liefst ver vandaan :-).
Dank je Arianne
Het benoemen heb ik ook ervaren als een goede manier om samen te werken met kinderen. Ik heb daarbij heel erg veel gehad aan het boek; ‘Luisteren naar kinderen’ van Thomas Gordon. Als er één boek is dat ik ouders aanraad om te lezen, dan is het dat wel. En dan nog het liefste in combinatie met een Gordon cursus. Ik heb het idee dat het ons veel communicatieproblemen bespaard heeft.
In sommige gevallen, vaak in wanhoops momenten heb ik wel eens gehoord dat b.v op de vraag: Waarom moet ik afwassen, het antwoord ; ‘daarom’ heel erg effectief is:-)
Hallo Anne, nou, weer een onderwerp waar heel veel over te vertellen is! Ik heb een dochtertje van bijna 2,5 jaar. Sommige dingen gaan helemaal vanzelf sprekend en spelenderwijs. Een tijdje geleden ging het rond het avond eten en naar bed gaan een beetje rommelig bij ons. Maar ja, hoe spreek je dingen af met een kindje wat nog niet kan lezen en nog niet zo veel snapt van regeltjes? Ik heb toen een vaste volgorde gemaakt met behulp van plaatjes. Ieder plaatje laten zien aan haar en erbij verteld wat de betekenis was. Deze plaatjes allemaal opgehangen aan de muur. En zo stap voor stap alle plaatjes ‘afwerken’. Eten, wassen, tanden poetsen, opruimen, boekje lezen en slapen. Die volgorde zit er nu helemaal in, dus de plaatjes liggen al lange tijd bij het oud papier.
En wat betreft het huishouden, gaat het vaak ook spelenderwijs. Soms ben ik aan het stofzuigen, en dan wil Iris ook meedoen. Ik laat haar dan zelf een beetje klungelen met de stofzuiger. Na een paar minuten heeft ze het wel weer gezien, en gaat ze spelen. Maar ze leert op die manier wel dat er schoongemaakt moet worden. En als ze een bekertje drinken omgooit, dan loopt ze zelf al naar de keuken om een doekje te pakken. Voor het opruimen hebben we een speciaal liedje. Ik heb gemerkt dat ‘zeggen dat ze moet opruimen’ vaak niet werkt. Ik begin gewoon terwijl ik het liedje zing, dan doet ze vanzelf mee!
Mooie aanvulling! Plaatjes.
En ja, wanneer ouders gewoon doen wat er gedaan moet worden werkt dat het beste. Dat is ook een van de redenen dat ik, toen ik in een kinderdorp werkte, niet veel anders deed dan, vegen, eten klaar maken, hout hakken, kaarsen maken. Ik vond dat leuk om te doen en de kinderen gingen meedoen of waren bezig met hun eigen spel. Kinderen hoeven we niet te vermaken.
Hi lieve Anne
Mooie blog weer. Ik verbaas me alleen sinds ik em heb gelezen over die afspraak over het naar bed gaan…het blijft een beetje hangen…Hier thuis maken we deze afspraak zodra ze naar de middelbare school gaan, zo rond hun 12e. Dat gaat dan 2 weken mis met te weinig slaap en vervolgens voelen ze dondersgoed aan dat het echt tijd is om te gaan slapen. Onze dochters hebben hierdoor in ieder geval heel goed geleerd om zelf aan te voelen wanneer ze slaap nodig hebben. Het gevolg was wel dat we een periode weinig tijd meer samen beneden hadden, dus de woensdag is nu uitgeroepen tot onze dag, iedereen is dan om 21.00 uur naar boven. Marre wordt in januari 18 en voelt nu al dat ze behoefte heeft aan haar eigen plek. Ze houdt erg van ons maar wil toch graag gaan ervaren hoe dat is. We hebben haar gezegd dat dat prima is, dat we haar overal in steunen en dat ze ook meteen weer terug mag komen als het haar niet bevalt 🙂 Gisteren zag ik twee zeer getalenteerde meiden van 17 bij de Voice op Holland en moest even grinniken bij de gedachte dat zij ook net toestemming hadden gekregen om zelf te bepalen hoe laat ze naar bed mochten. Nu weet ik dat elk kind weer anders in elkaar zit. Marre heeft vorig jaar in 1 jaar 5 en 6 VWO gedaan, we hebben nooit hoeven vragen of ze haar huiswerk al had gemaakt. Zelfde geldt voor Luna, dat doen ze gewoon uit zichzelf. Geen idee hoe Misha en Norah dat zullen gaan doen, maar ik weet zeker dat ik me er nooit tegenaan zal gaan bemoeien.
Wauw, dat is een mooie positie. Dank je wel dat je dat hier deelt. Ik denk dat veel ouders daar wat aan hebben. En ja ik zie ook dat er grote verschillen zijn in wat kinderen/jongeren nodig hebben. Naast de afspraken en kaders zie ik loslaten en niet te veel mee bemoeien als hele belangrijke componenten bij opvoeden:-) Je liefde voor deze jonge mensen is tot hier voelbaar, diepe buiging voor je gekozen/gekregen pad.
Omdat wij drie kinderen hebben is het belangrijk dat men van elkaar weet wat de taken zijn en wanneer ze die uitvoeren. Dit om onenigheid te voorkomen. Een mooi bord waar hun namen, hun activiteiten en dus ook taken op komen is heel prettig in het gebruik. Dat deze idd soms aangepast moet worden is duidelijk. Het bord moet dus aanpasbaar gemaakt worden besef ik me nu… En om er op speciale momenten naar te kijken is een goede. We gaan denk ik maar weer eens aan de knutsel!
Wij werken in ons gezin met sociocratie. Dat houdt in dat we op basis van Gelijkwaardigheid gedragen besluiten nemen die werken.
Wij werken hiermee sinds onze jongste twee jaar is, toen kwamen we ermee in aanraking.
Wanneer we iets willen bespreken in ons gezin beleggen we een Gezinskring. Iedereen kan elk onderwerp op de ‘agenda’ zetten. Gezinskring houden we bij de avondmaaltijd.
Wat hier allemaal al besproken is? Hoe laat we eten, hoe laat iedereen naar bed gaat, hoeveel computeren, waar naar toe op vakantie, waar gaan we wonen, blijven we wonen waar we zitten of gaan we verhuizen…..
Werkelijk alles kan aan de orde komen.
Onze laatste grote gezinsactie is dat we geen zakgeld meer geven, maar een waarde hebben gegeven aan alle taken in het gezin die de kinderen toch al deden. Dan heb ik het over ontbijt maken, koken, afwassen, afdrogen, de was aanzetten, ophangen en vouwen. Boodschappen doen, schoonmaken in huis etc.
We hebben een schema dat op de koelkast hangt. Als je je taak niet kunt doen, draag je hem over aan een ander.
Ik doe overigens zelf ook lekker mee met deze actie. Heb een eigen rekening geopend, waar mijn bijdrage elke week op gestort wordt;-)
Intussen hebben we drie pubers in huis. De oudste gaat bijna uitvliegen. De pubertijd vind ik een geweldige tijd, we hebben bijna geen conflicten. De kinderen weten dat als ze iets willen veranderen, het hun eigen verantwoordelijkheid is om het aan de orde te stellen.
Natuurlijk hebben we als ouders ook een bijzondere rol in dit geheel.
Het is heel bevrijdend om het als ouder ook niet altijd te hoeven weten, maar vanuit Gelijkwaardigheid (en dus niet Gelijkheid) met elkaar in gesprek te gaan.
Mooie dingen dat daar uit komen!
Als je meer wilt weten, kijk dan eens op mijn website http://www.infini.nu
Daar staat meer achtergrondinformatie over sociocratie.
En overigens; Anne weet ook veel van sociocratie, haar dochter zit al jaren op een Democratische school waar met Sociocratie gewerkt wordt, dus Anne is intussen ook aardig ervaringsdeskundige!