Drie praktische opvoed tips voor jou!
Tip 1: Stop! Stel een open vraag.
Lukt het om je eigen gedachten en meningen over dit onuitstaanbare gedrag even aan de kant te zetten?
Ja? Fantastisch! Ga door en stel het kind een open vraag.
Nee? Wacht dan even tot je die ruimte voelt.
Leer om niet vanuit gedachten, meningen en emoties te reageren, maar stel een open vraag aan je kind.
Tip 2: Luister naar de wens en vertel wat er mogelijk is
Vraag het kind wat hij/zij nu het liefste zou willen doen. Je weet niet wat het antwoord is.
Herhaal wat je het kind hebt horen zeggen en bevestig hem/haar in het uiten van de wens. Hiermee verbind je jezelf met deze mens en zijn/haar wens.
Laat een korte pauze vallen.
Wanneer het gevraagde niet kan of niet mag, zeg nogmaals dat je de wens snapt, maar dat het nu niet mogelijk is.
Leg uit waarom het niet kan zodat het kind inzicht krijgt. B.v.:”Je kunt nu niet in die boomhut spelen want de planken zitten los en als je valt kun je iets breken.” De sleutel is dat het kind gehoord is. Meestal stopt het ‘vervelende’ gedrag op het moment dat het kind zich gehoord weet, ook als hij/zij niet haar zin krijgt. Verbind je écht met zijn of haar wens!
Tip 3: Durf te spelen
Wanneer je eigen gedoe even aan de kant gezet is, kan je ook je clown tevoorschijn laten komen! Ken je de situatie dat je met een dreinend kind in de supermarkt loopt en daar radeloos van wordt? Een vader vond hier een prachtig antwoord op. In plaats van het zeurende gedrag van zijn dochters af te keuren ging hij als een klein kind op de grond liggen jengelen: ik wil een lolly! Dat werkte. De meiden wisten niet hoe gauw ze hun vader weer op de been moesten krijgen, zich schamend voor zijn gedrag.
Ken jij ‘achter het behang plak’ -situaties?
Waar zit jij mee? Wat zijn jouw knelpunten? Aanvullingen?
De eerste 10 mensen die op deze blog reageren ontvangen een gratis gesprek van een half uur via Skype of de digitale versie van de dichtbundel Samen Wijzer.
Wil jij mails met de aankondiging van mijn blogs altijd ontvangen? schrijf je dan in op de home pagina
Ha leuk voorbeeld van die vader!!
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar het verlangen er naar komt wel steeds meer. Ik kan me voorstellen dat ik je hulp dan nog eens nodig ga hebben! Erg mooi hoe open jij om gaat met deze unieke persoonlijkheden die in onze schoot geboren worden. Ja zo zou het moeten zijn.. <3
Anne, wat een mooi artikel. Heel herkenbaar ook. Ik zal de tip van de open vraag morgen meteen uitproberen. Meestal stel ik de open vraag pas veel later. Ik kan me voorstellen dat je door zo´n vraag meteen gedrag neutraliseert. Ik laat je nog wel weten hoe het heeft gewerkt.
Wat ik tot nu toe doe is om zelf te proberen inschatten welke behoefte achter een bepaald gedrag schuil gaat en om te checken of mijn inschatting klopt. Soms is dat wel zo en soms niet. En soms nemen de emoties het ook nog wel over. Gelukkig steeds minder. 😀
Heel veel succes met je mooie blog!
Hartelijke groet van Schier,
Julia
Hallo Anne,
oh, wat herken ik je verhaal! Mijn kinderen vinden het ook zo belangrijk om gehoord te worden, vooral bij de oudste is dat een absolute must, anders kan je het vergeten. Ik vind het ook fijn je uitleg-voorbeeld te lezen. Ik hoor namelijk vaak van mensen dat ik teveel uitleg, maar merk gewoon dat het werkt!
Wat ik wel heel moeilijk vind is om altijd rustig te blijven. Natuurlijk begrijp ik het als een kind moe is en dat dat kan maken dat echt niets goed is. Ook weet ik dat het dan juist nodig is om duidelijk te zijn en grenzen te stellen (mijn grenzen liggen over het algemeen vrij ruim, maar moeten dan dus toch iets strakker gesteld worden). Maar soms merk ik dat ik aan mijn eigen grens kom. Iedereen vertelt altijd hoe belangrijk het is om dat tijdig op te merken. Helemaal waar. Maar dan? Je kunt je kinderen niet even op pauze zetten (tenminste, bij mij werkt dat eerder als een soort aanmoedigingsknop om nog even een tandje bij te zetten). Dus wie tips heeft op dat gebied is meer dan welkom!
Gelukkig heeft bij ons ook de clown zijn weg wel gevonden. Vooral wanneer ik mijn dochters mond niet schoon mag maken. Wij gaan dan indiaantje spelen: zij zet een keel op en ik houd het doekje steeds heel even voor haar mond. Resultaat: oe-oe-oe-oe-oe. Lachen gegarandeerd, en ook nog een schone toet!
Nou, ik ga snel verder lezen op je website!
groetjes, Inge