Veel gesprekken deze afgelopen zomer periode gingen over relaties, opvoeding, samenwerking en communicatie en over waar ik vandaan kom en aangeland ben.
Na mijn studie startte ik als werknemer bij een gezondheidsinstelling, werkte ik bij diverse organisaties en ging ik in een gemeenschap wonen. Ik zorgde daar voor het landgoed, had daar een winkel, maakte deel uit van een groep ouders die gezamenlijk ouderschap vorm gaf. Dat is een rijk, maar zeker geen gemakkelijk leven geweest. Een weg met veel spiegels (immers veel mensen), veel vallen en opstaan. Achteraf gezien zijn deze ervaringen, samen met de meest recente stap om vorig jaar buurtbemiddelaar te worden allemaal opstapjes geweest om met een grote rugzak als zelfstandig ondernemer gezinnen van dienst te zijn in de preventieve sfeer.
Nu de eerste blogs op deze nieuwe website verschijnen wil ik je vragen om me te helpen.
Over welke onderwerpen wil jij dat ik ga schrijven?
Welke onderwerpen wil je besproken hebben?
Welke onderwerpen denk jij dat interessant zijn voor mijn klanten?
Waar kom jij niet uit? Wat vind je boeiend?
De eerste onderwerpen staan reeds op de hieronder staande lijst.
- Wil je me vertellen welke van de hier onderstaande onderwerpen jouw raken?
- Wil je de lijst verder aanvullen?
Dan zal ik daar de komende maanden over gaan schrijven.
Ik nodig iedereen uit om te reageren, ook als je geen gebruik maakt van mij als mediator, procesbegeleider en oplichter;-)
Opdat we samen steeds wijzer worden.
De onderwerpen die al in de pen zitten:
- Schuld.
- De schaamte voorbij.
- Nee zeggen kan een ja naar het leven zijn.
- De meest lastige mensen zijn ouders!
- Andere ouders betrekken bij de opvoeding?
- Luisteren.
- Pubers in huis.
- Lastige zaken omarmen
- Van Zijn naar doen en vise versa
- “Veiligheid”
- Je relatie veranderd als er kinderen komen.
- Een voorbeeld zijn.
- Duurzame relaties.
- Relateren.
- Mijn gedachten bepalen hoe ik handel.
- Schoolkeuze.
- Initiaties voor jongens en meisjes?
- Wat zou het uitmaken als jouw probleem eerder aangepakt zou zijn.
- Wie kwam uit de comfortzone?
- Hoe gebruik je de talkingstick thuis?
Ik zie graag jullie reacties tegemoed.
Hey Anne,
Gefeliciteerd met je nieuwe vlucht 🙂
Je lijstje van toekomstige blog onderwerpen is al goed uitgebreid. Wat me verder nog te binnen schiet als mogelijk onderwerp is de wijsheid van kinderen en hoe we als volwassenen hiermee kunnen omgaan.
Hartelijke groet
Anja
Hallo Anne,
Mijn dochter is twee en er zijn dingen die ik belangrijk vindt en zij niet. Zoals groenten eten en tandenpoetsen. Aan de ene kant wil ik haar niet dwingen waardoor ze een hekel krijgt aan, om in deze voorbeelden te blijven, groenten en tandenpoetsen. Aan de andere kant wil ik toch echt dat ze groenten eet en haar tanden laat poetsen. Hoe kan ik, zonder ” gevecht” haar die dingen laten doen die ik belangrijk vind.
Hallo Sonja. Ja dat zijn uitdagingen waar we als ouders/verzorgers voor staan. Ik zie wekelijks een meisje van twee, dus weet waar je het over hebt.
Ik geef je een paar tips.
Tips en aanvullingen van andere lezers zijn welkom.
1 Wat betreft het eten van de groeten: Erken haar tijdens de momenten dat ze er geen zin in heeft. Zo klein als ze is: Aan haar vragen; Je hebt er geen zin in he? Zal een volmondig ja tot gevolg hebben. Als je je echt met haar verbind en je eigen belangen even aan de kant zet, voelt ze zich gehoord en gezien. Wanneer je een pauze inlast en vervolgens zegt dat de groenten heel goed zijn voor kleine meisjes die…., met een voorbeeld van iets wat ze heel graag wil kunnen of doen, dan is een volle mond meestal het resultaat.
Geef groenten in de vorm van groene smoothies, zodat ze groenten binnenkrijgt en speel met de groenten qua kleur, smaak, vorm totdat je vind wat werkt.
2 Ga eens naar http://www.wereldeters.nl/
3 Wat betreft het tandenpoetsen; Ze kent pijn. Refereer aan iets wat haar pijn heeft gedaan en vertel dat als ze haar tandjes niet goed poetst, dat ze dan pijn aan haar tanden kan krijgen.
succes!
Ha Anne,
Dank je wel voor je reactie.
Wat ik nu doe is dat ik haar vraag in elk geval te proeven. Dat wil ze dan eerst niet, maar na enig aandringen wel. En 9 van 10 keer vindt ze het dan ook nog lekker ook (tja moeder is kok, dus dat mag ook wel). Ik zal proberen de volgende keer meer vanuit haar standpunt te kijken en te handelen.
Hallo Anne,
Nou zeg, dat was grappig. Ik vroeg Yuna meteen de eerste avond na het lezen van jouw blog: Je vindt het tandenpoetsen naar he? Een klein knikje volgde. Toen vertelde ik haar waarom ik het toch doe. En ze sperde meteen haar mond open. Ik kon eventjes normaal poetsen. Tot nu, moet ik dit wel elke dag herhalen, maar he, we hebben geen gevecht meer.
Met eten gaat het ook al iets beter, hoewel ze deze week ziek was en dan wil ik haar toch vooral haar eigen ding laten doen. Maar het zelfde verhaal. Eerst laten zien dat ik zie dat ze het niet leuk vindt en dan uitleggen waarom ik het toch beter vindt dat ze groenten eet. Gingen er toch een paar hapjes extra in. Vanmiddag aten we een een gevulde portebello met soep. Yuna had alleen soep geen portebello gekregen, maar wilde graag een hapje van mij proeven. Ze vond het niets, maar ze heeft het toch maar helemaal zelf geproefd. Dus super bedankt voor je tips.
groetjes
sonja
Hallo Sonja,
ik kreeg deze tip over tandenpoetsen van een vriendin van me. Het tandenpoetsen werd bij mijn zoontje (toen 2 – 2,5 jaar) een succes nadat hij ook weigerde om zijn mond open te doen. Tijdens het klaarmaken in de badkamer voor het slapengaan vroeg ik wat hij allemaal gegeten had die dag. Hij begon meteen op te sommen wat hij gegeten had. Na de vraag: Mag ik eens kijken in je mondje? deed hij zonder problemen zijn mond open en kon ik het “restje dit en daar dat, oh en hier nog wat van dat… (wat hij die dag gegeten had)” wegpoetsen. Tandenpoetsen werd kinderspel en nu doet hij het met veel plezier en zonder dat ik het hem moet vragen (hij wordt nu 4).
Groetjes,
Delphine