Blijf van mijn kind af!

3 redenen om ‘anderen’ te betrekken bij opvoeden.

‘It takes a village to raise a child’ is een statement waarvan we allemaal eigenlijk wel weten dat het waar is…maar het gat tussen dit inzicht en de werkelijkheid is vaak groot.

Alleen oplossen of anderen er bij betrekken? Natuurlijk doe je alles voor je kind, heb je alles voor je kind over. ‘Het is mijn verantwoordelijkheid’ zeggen we dan, ‘of we nu samen opvoeden, gaan scheiden of gescheiden zijn’. Maar wat nu als je die verantwoordelijkheid om wat voor reden dan ook even niet kunt of wilt dragen? We hebben steeds de keuze om alles wat we tegenkomen alleen op te lossen of om er anderen bij te betrekken.

Reden 1 om anderen te betrekken bij opvoeden: ontlasten

Hoeveel ouders zijn gestrest, in gevecht of weten door de vele taken niet meer hoe ze hun gezin de basis kunnen geven die nodig is?
Ik weet inmiddels dat ik op mensen terug kan vallen wanneer ik dat nodig heb, maar daarvoor heb ik het idee los moeten laten dat ik alles zou moeten weten en kunnen.
Tip: maak contact met buren, ouders op school, familie, vrienden en laat weten wat je nodig hebt.
Bedenk wat jij zou zeggen als iemand om hulp zou vragen. Mensen geven graag!

Reden 2 om anderen te betrekken bij opvoeden: voorbeeldfunctie.

Ik ben in de gelukkige omstandigheid geweest, dat ik met meerdere families samen woonde toen mijn dochter geboren werd. Alle kinderen die geboren werden hadden naast hun eigen familie ook nog één peettante of -oom op de plek waar we woonden. Tot op de dag van vandaag is die persoon belangrijk voor mijn dochter. Zij kreeg daardoor een ander vrouwelijk rolmodel er bij. Voorbeeldgedrag geven we automatisch als ouders en iedere ouder geeft een ander voorbeeld…dan is het eigenlijk wel heel beperkt dat veel kinderen maar één of twee voorbeelden van een man krijgen en één of twee van een vrouw.
Mijn dochter heeft zo haar voorkeuren met wie ze wat bespreekt!
Tip: Zorg dat jij en je kind zo vroeg mogelijk meerdere mensen kennen die vertrouwd zijn en de gezinssituatie kennen. Iemand met wie je kind een speciale band opbouwt. Denk daarbij ook aan mensen die ongewenst kinderloos zijn.

DSCN2786

Reden 3 om anderen te betrekken bij opvoeden: focus

Focus op wat je kind nodig heeft en niet op wat jij niet durft of waar je je schuldig over voelt. We denken dat we op alles een antwoord moeten hebben en we weten eigenlijk heel goed dat dat niet zo is, sterker nog: zo’n mens bestaat niet!
Ik denk dat de oplossing voor veel ouders ligt in de verbindingen die ze al of niet maken met mensen in hun omgeving.
Veel ouders ploeteren voort, soms een paar weken, vaak jaren.
Jaren geleden zat ik in mijn stoel voor het raam met mijn dochter op schoot.
Er waarde een storm rond in mijn relatie. Ik voelde pijn, verdriet, boosheid en ik keek naar mijn dochter op schoot en ik besloot: ik ga er alles aan doen om mijn focus te houden op wat het beste is voor haar. Daar heb ik anderen bij nodig, dus kom maar op met die feedback. Die heb ik gekregen! Dat was niet altijd makkelijk. Vandaag ben ik diep dankbaar voor de wijze lessen die ik van anderen mocht ontvangen en die me gemaakt hebben tot wie ik nu ben.
Tip: zit stil en lees de volgende tekst:
Je doet het goed, sterker nog, als je het anders had kunnen doen, dan had je dat toch gedaan?
Heb compassie met jezelf.
Als ouders doe je wat je denkt dat het beste is.
Als je terugkijkt dan was dat ook echt zo.
Pas daarna word je je bewust van een verkeerde inschatting en van het belang van een volgende stap. verantwoordelijkheid.
Hiervoor was informatie van anderen en/of inzicht nodig die je eerder niet had.
Tip: Stel een vraag aan een dierbare vriend(in): zullen we elkaar feedback geven over elkaars opvoeding?

Go papa’s en mama’s en andere opvoeders go!

 Schrijf een reactie op dit blog in het veld onderaan.
  • Wie heeft jouw kind nog meer als voorbeeld?
  • Wat is jouw mening, ervaring m.b.t dit onderwerp.
  • Zou het creëren van een omgeving waar kinderen meerdere rolmodellen om zich heen hebben niet ook tegelijkertijd een aantal problemen oplossen waar we vaak tegenaanlopen? Drukke ouders, blinde vlekken, kennis en ervaring, onhandelbaar gedrag, eenzaamheid…
  • Wat zou jij nog meer willen weten over dit onderwerp?

Keep the good work going:-) en geef deze blog door als je hem waardevol vindt! Anne

Opvoedboeken, kinderboeken? Help, welke boeken springen er uit?

Daar sta je dan met één of ander opvoedings- of relatievraagstuk, of vlak voor de feestdagen, of in de boekwinkel……voor die enorme boekenkasten. Welk boek is goed? Ook hier geldt: ‘samen zijn we wijzer’.
Wat heb ik me op mijn hals gehaald? boeken hart
Een lange lijst!
Jullie uitnodigen om je meest favoriete opvoed- en kinder(voor) leesboeken met me te delen, heeft tot gevolg gehad dat er nogal wat reacties kwamen. Via Facebook, mail en Linkedin heb ik de titels van jullie lievelingsboeken ontvangen, waarvoor mijn dank! Fantastisch…
De motivatie achter deze actie is dat ik erg veel gehad heb aan de aanbevelingen van andere ouders en aan het samen bespreken van boeken en films over opvoeding. Dat gun ik iedereen! Hierover later meer…
Hierbij de top 5 opvoedboeken voor volwassenen
1. Luisteren naar kinderen – Thomas Gordon  
Mijn advies aan iedere ouder: lezen! en als het kan een Gordon cursus doen. Dit boek heeft mij en de ouders waar ik mee samen woonde enorm geholpen om me bewust te worden van mijn patronen en om de praktische handvaten in het dagelijkse leven om te zetten in een soepel lopend gezinsleven. Een must voor iedere ouder. We zijn immers niet geschoold om ouder te worden.
2. Opvoeden is geen kunst – J. Rosemond
Een boek dat uitgaat van de ouders. De ouders zijn immers als geliefden begonnen. Een waardevol boek voor ouders die meer willen weten over hoe je om kunt gaan met kroost wat het heft in handen neemt, eigen regels maakt en bepalend is voor de sfeer in huis. Veel voorbeelden en mogelijkheden om te zorgen dat je als ouders het heft in handen blijft houden of terugkrijgt.
Kaders geven, duidelijkheid en een veilige thuishaven creëren voor ieder gezinslid is waar dit boek bij kan helpen.

3. De taal van huilen – Aletha Solter
Zelden zo’n mooi boek gelezen over de betekenis van huilen. Ook hier weer veel praktische voorbeelden, waardoor je gaat herkennen wat er aan de hand is en ook hier is luisteren een belangrijke factor in het omgaan met onze jonge kinderen.
4. Met kinderen groeien – Myla en Jon Kabat-Zinn
Wie schrijft hier een paar zinnen over?
5. Het einde van de opvoeding – Jan Geurtz
Wie schrijft hier een paar zinnen over?

Hierbij 5 (voor)leesboeken voor kinderen.
1. Thomas en de laatste draken – Cornelia Funke (9-10)
2. Alles van vos en haas (5-9)
3. Sara en haar gevederde vriend en Sara en Seth – Jerry en Esther Hicks (v.a 12)
4. Hoe geel weer geel werd – Petra Helbers v.a 6
5. Tijger, tijger is het waar – Byron Katie, 4 vragen voor kinderen. v.a 5,6

Actie: Wil je de volledige lijst ontvangen?
Stuur dan een mail naar contact@samenwijzer.net o.v.v opvoedboeken en/of kinderboeken. Deze ‘levende’ lijst, waar ook boeken op staan die niet meer nieuw verkrijgbaar zijn, kan aangevuld worden door iedereen die een boek kent dat bijdraagt tot ‘bewust’ opvoeden.
De kinderboeken hebben met elkaar gemeen dat er waarden, ethiek, wijze lessen in staan die bijdragen aan het bewustzijn van kinderen.

Actie: Samen de lijst uitbreiden?

  1. Wil jij jouw tips voor waardevolle boeken hier onder in het veld ‘Laat van je horen’ plaatsen?
  2. Wil jij jouw korte boekbeschrijvingen toevoegen, dan zorg ik dat ze in de lijst komen.

Noem ook de boeken die al in de lijst staan, als je ze belangrijk vindt, zo krijgen we een beeld van de meest waardevolle boeken.
Neem ook gerust nog eens een kijkje op de oudere blogs en geef jouw kennis en kunde door een reactie onder de blog te plaatsen.
De meeste blogs hebben onderwerpen die niet aan tijd gebonden zijn. Geef de blog door aan andere ouders en wil je hen vertellen dat ze zich kunnen inschrijven voor mijn blog.

Keep the good work going:-) en geef het door!
Anne

Spelen zonder speelgoed

De komende weken zijn bij uitstek de weken waarin weer veel nieuw speelgoed voor ons kroost gekocht wordt.
Zouden we andere cadeaus kunnen bedenken?
Dit verhaal gaat over ervaringen die ik als moeder heb gehad toen mijn dochter jonger was en na schooltijd en in het weekend met andere kinderen op een plek in het bos speelde waar geen speelgoed was.
Dat was de afspraak.
Ze is tot haar 10e naar die plek gegaan.

DSC07707 (600 x 400)Spelen

Er was niets
tenminste dat dacht ik
Er was wat er was
zag ik
een stok, zand. Stenen
vieze modderbenen
een gulle lach
herinneringen voor later.
Water, uit de put
een holle boom, een hut
knikkers van klei, gebakken in de oven
houtjes kloven.
De houtkachel brandt
de kinderen spelen
Ik heb ze zich nooit zien vervelen.

DSCN1762 (600 x 450)Basisbehoeften
Jarenlang was ik betrokken bij deze plek in het bos, waar ouders houten huisjes hadden gebouwd van de bomen die in dat bos stonden.
Het leem tussen de stammen hield de wind en de regen tegen. Binnen was het knus met kussens, een tafel, een kachel. Er was een waterput, een klimnet, vuur, hout, er was van alles, alleen geen speelgoed. Wat we de kinderen mee wilden geven was eenvoud, wat we de kinderen voordeden was leven. Wij waren zo met ons ‘eigen ding’ bezig.  Houthakken voor de kachel, eten maken, water halen, een vuur maken, buiten en binnen, kleien, kaarsen maken, hutten bouwen, groenten en kruiden verbouwen enz. enz.

Hebben kinderen (veel) speelgoed nodig?
Ik ken geen betere persoon dan mijn nu 17-jarige dochter die kan vertellen wat het voor haar betekend heeft dat ze jarenlang zonder speelgoed heeft gespeeld en wat ze er aan gehad heeft.
Thuis had ze wel speelgoed, Een groot deel van haar tijd bracht ze door op die plek in het bos.

Mijn dochter kijkt terug:
Ik ben heel creatief geworden door zo in het bos te spelen.
Ik heb gevoel voor de natuur en kan gewoon vuur maken.
Ik weet hoe ik het kan aanpakken om te overleven.
Ik weet ook hoe je dingen moet maken zoals hutten, pijl en boog, een waterkanaal.
Ik heb geleerd om samen te spelen en dan heb je geen tastbaar ‘gekocht’ speelgoed nodig.
Je kunt overal speelgoed van maken.
Ik heb heel veel kabouterhutjes gemaakt onder boomstronken met van alles wat we in het bos vonden.
We hadden ook dieren om te verzorgen en om mee te spelen. Er was een pony, geitjes, konijnen.
Samen werkten we om de plek mooier te maken en bedachten we spelletjes met eigen regels.
Ik vond het heerlijk om me zo in de natuur te kunnen bewegen.
Als we ruzie hadden dan sloegen we op de gong en kwamen we bij elkaar om het uit te praten, soms geholpen door de volwassenen , maar vaak ook alleen met de kinderen.

Mijn vraag aan jou:
Zou jij jouw tips ten aanzien van sinterklaas- en kerstcadeaus kunnen geven?
Wat zou jij kinderen willen geven anders dan gekocht speelgoed?
Op deze manier hoop ik dat de creativiteit los komt voor de meest fantastische cadeaus, ervaringscadeaus, maak en beleefcadeaus, samen-cadeaus.
Mijn 1e suggestie: Geef een speurtocht met het gezin of de hele familie cadeau. Op een mooie plek, met lekker eten en leuke opdrachten.
Mijn 2e suggestie: Maak zelf een spel met vragen en opdrachten die passen bij de personen uit jouw familie, buurt of gezin, met foto’s en tekeningen die de kinderen herkennen.

Doorsturen?
Wil je deze blog doorsturen naar andere ouders, op facebook zetten enz?
Laten we een heleboel mooie ideeën de wereld insturen, die goed zijn voor onze kinderen, onszelf, onze portemonnee en onze omgeving.

Hoe ver reikt jouw verantwoordelijkheid?

Is verantwoordelijkheid nemen het antwoord op het juk van schuld?
En waarvoor kun je verantwoordelijkheid nemen en waarvoor niet?
Vorige week schreef ik over: ‘wanneer is iets mijn schuld’?
Deze week gaan we verder en maken we onderscheid tussen authentieke schuld en culturele schuld.
schuldfotoimages
In mijn jeugd
Toen ik klein was, een jaar of vijf, vertelde mijn moeder me regelmatig dat ik een sloddervos was. Ze zei het boos en het leek daardoor alsof ik zelf fout was.
Ik was me van geen kwaad bewust. Wist ik veel dat ze bedoelde dat ik in haar ogen rommel maakte en dat het de bedoeling was dat ik dat opruimde.
Ik begreep niet dat het ging om iets wat ik deed en niet om wie ik was.
Toen ik een dochter van die leeftijd had heb ook ik die fout herhaald, totdat ik door anderen werd gewezen op het feit dat ik een onderscheid kan maken tussen wat mijn dochter doet en wie ze is.
Authentieke schuld
Bij authentieke schuld zijn we ons er van bewust dat we iets gedaan hebben waar anderen of wijzelf last van hebben.
We kunnen oprecht sorry zeggen en we kunnen zien wanneer anderen of wijzelf iets doen wat (ethisch) niet juist is.
We ervaren compassie, kunnen ons in de ander verplaatsen of we zien dat er iets gaande is wat voor niemand goed is.
We zeggen dan: ‘mijn handelen heeft geen goede gevolgen gehad’.
Culturele schuld
Bij culturele schuld reageren we of handelen we (onbewust) vanuit de cultuur.
Mensen vinden dan regelmatig dat de ander het anders had kunnen en dus ook anders had moeten doen.
Gezien vanuit onze cultuur, kunnen we zeggen dat we het nooit goed doen!
Cultuuromslag
Heb je ooit iets expres verkeerd gedaan? Is het niet zo dat we ons best doen naar onze mogelijkheden?
Zou het waar kunnen zijn dat we vaak niet weten hoe we het moeten doen?
Het heeft geen zin om iemand te betichten van een bepaald gedrag, maar door feedback kunnen we wel naar ons gedrag en naar de gevolgen daarvan kijken.
Zou dat geen cultuuromslag zijn?
Dan kunnen we eerlijk worden over het gegeven dat ons gedrag soms ‘schade’ veroorzaakt en dan kunnen we verantwoordelijkheid nemen.
100% verantwoordelijk
Van te voren kun je alleen maar naar eer en geweten handelen. Dat geld niet alleen voor jezelf maar ook voor de ander.
100% verantwoordelijkheid nemen kunnen we dus alleen achteraf, dat kan nooit van te voren.
Vragen
Wie heb jij de afgelopen dagen in je hoofd beticht van iets wat hij of zij anders had kunnen doen? En is dat waar?
Hoe kijk je terug op de opvoeding door jouw ouders en op hoe jij je kinderen nu opvoedt?
Wil jij hieronder je ervaringen en inzichten schrijven?
Zit jij in de knel met dit onderwerp, vraag eens een gratis Skype gesprek aan, dan kijk ik met je mee.
Laat ook anderen die baat zouden kunnen hebben bij een Skype gesprek weten van deze mogelijkheid.