Je kind je grootste leermeester?

Je kind je grootste leermeester?

Vroeger, toen ik weleens zonder riem om in de auto wegreed, zei mijn dochter: “Mam, je moet je riem om doen!” Ik had dan twee keuzes:

– “dank je wel”,
-“bemoei je met je eigen zaken”!
Ik koos de eerste reactie en sloeg daarmee meerdere vliegen in één klap;
– zij voelde zich gehoord,
– zij leerde om zaken die niet juist zijn aan te kaarten
– ze zag een moeder die luisterde en corrigeerde wat niet juist was.

Nu
Nu is ze zestien en confronteert me regelmatig met mijn eigen onvermogen. We lachen er om, soms lach ik als een boerin met kiespijn.
Ik leer van haar, zij leert van mij en wanneer ze kaders nodig heeft krijgt ze mijn autoriteit in plaats van een autoritaire moeder.
Dat is niet vanzelf gegaan, daar heb ik veel voor moeten leren en afleren.
Er zijn veel inzichten aan vooraf gegaan.

Een les
Hoe vaak overkomt het ouders dat een kind iets zegt waar wijsheid, waarheid en/of een les in zit ….voor ons.
Herken je dit?
Hoe vaak kunnen we dat niet horen? Omdat we ons betrapt of aangevallen voelen of omdat we vinden dat een kind ons de les niet mag lezen?
Wat gebeurt hier? Wil jij ook weten wat je kunt doen om een ouder te zijn die kan luisteren voorbij cultureel erfgoed, familiepatronen, ideeën en meningen?

Een bewuste ouder worden?
Wat mij heeft geholpen om een bewuste moeder te worden zal ik hier beginnen te vertellen.
Allereerst heb ik moeten onderkennen dat een groot deel van mijn dagelijkse communicatie bestond, en nog steeds bestaat uit reactiepatronen.
Ik begon door te krijgen dat die reacties niets te maken hadden met de situatie op dat moment en dat ik het contact met mijn kind kwijt ben wanneer ik reageer vanuit een (oude) gedachte in plaats van contact te maken in het moment, te luisteren, een vraag te stellen en aanwezig te blijven.
Ik zeg erbij, dit is geen eenvoudige en zeker geen korte weg. Zoals ik er naar kijk is dit wel een ‘juiste’ en bewuste weg.

Wat voor resultaten zie jij het liefste?
Een moeder staat in de deur van de kamer van haar puberdochter en zegt: “Ik wil dat je je kamer opruimt”. Dochter antwoordt: “Bemoei je met je eigen zaken”.Wanneer een kind dit zegt heeft het een dergelijke reactie vast eerder gehoord!
Ik geloof, en heb ervaren dat als een jong kind zich niet gehoord voelt, de ouders dat later op hun brood krijgen.

Begin met het vervangen van reactiepatronen voor juiste/wijze/volwassen antwoorden met als resultaat een betere communicatie met je partner en je kind(eren).
• Ga iedere morgen voor je op staat 10 minuten stil rechtop in bed zitten. Met je ogen geloken (je blik ongeveer een halve meter schuin voor je). Je luistert naar de geluiden om je heen, in huis, buiten. Niets meer en niets minder. Kijk of je puur kunt luisteren en stel jezelf af en toe de vraag: “kan ik luisteren zonder mening”?
Of je het nu meditatie noemt of stil de dag in gaan, maakt niet uit. Verleng de tijd naarmate het je gemakkelijker afgaat.
Lukt het jou om dit te doen?
• Wanneer je reeds mediteert zul je herkennen dat het concentreren van de geest, het toestaan van wat er is in ieder moment een sleutel is tot bewustzijn en een voorwaarde om inzicht te krijgen in de almaar doordenderende gedachtenstroom waar onze reactiepatronen uit voort komen.
• Daarmee ben je nog geen fijne ouder, want zodra je in alle rust van dat kussen afkomt is daar die jengelende peuter, boze puberdochter of aandachtvragende zoon. Je redt het niet met meditatie alleen.
Wanneer onze meditatie diep genoeg is komt de tijd dat we dieper inzicht in en begrip van onze geest kunnen krijgen, evenals van de  aard en betekenis van onze emoties.

In één van mijn vorige BLOGS schonk ik hier aandacht aan.

DSC03871 (200 x 300)

Resultaat
Wanneer we echt naar onze kinderen luisteren en bereid zijn om ons te blijven ontwikkelen, kunnen onze kinderen onze grootste leermeesters zijn.

Waardevol?
Vind je dit artikel waardevol, deel het dan met anderen en wijs hen op mijn website waar je je op kunt geven om mijn blogs over ouderschap, opvoeding en bewustzijn te ontvangen. (2x per maand)

Meepraten?
Hieronder kun je je reactie kwijt.

De eerste 10 mensen die een reactie geven kunnen een gratis Skypecall over dit onderwerp krijgen.

Op mijn bedrijfspagina van Facebook post ik regelmatig interessante wetenswaardig heden die gaan over opvoeding, educatie, ouders enz.

 

 

Waarom ‘samen’ werkt

Overal waar we komen, of dat nu de auto dealer is, op school, bij de bakker of de kapper, iedereen heeft iets met ‘samen’ en vrijwel iedereen erkent ook dat hulp vragen om allerlei redenen niet altijd even makkelijk is. Vooral voor ouders. 🙂

Als puntje bij paaltje komt weten we dus allemaal dat samenwerken meer oplevert dan alleen door ploeteren. Wat maakt dan dat we geen hulp vragen?

Hierbij 2 aanleidingen en meerdere vragen die je jezelf kunt stellen.

Ook vind je hier een aantal ideeën hoe je naar samenwerking kunt kijken.

1     We leven in een samenleving waar individualisme hoogtij viert.
2     Hulp vragen is zwak. Ik weet het toch het beste.

Hoe kunnen we hier naar kijken en wat zijn de mogelijkheden?

1     Individualisme is iets anders dan individualiteit. Deze 2 begrippen zorgen voor veel verwarring. Waar individualisme gericht is op het individu, kan individualiteit ingezet worden voor het geheel. Vraag je af wie er bij gebaat is als jij samenwerking zoekt in een situatie waar je even niet uit komt. Denk daarbij aan je kinderen, je bedrijf, je familie, je omgeving. Hoeveel mensen hebben daar baat bij, plukken mee van de vruchten van jouw lef?
2      Vraag je af of deze situatie alleen uniek is voor jou of dat deze situatie waarschijnlijk herkenbaar is voor heel veel mensen. Wil je het zelf bij het rechte eind hebben? Als iemand anders een ander perspectief geeft ben je dan bang dat je wereld onderuit gaat en dat het misschien wel anders zit? Stel dat ze gelijk hebben…………… Wat heb je liever, je gelijk of de mogelijkheid tot een breder perspectief?

Zo dit was een pittige aftrap over samenwerken. Ik heb natuurlijk niet voor niets de bedrijfsnaam Samen Wijzer gekozen!
Samen werkt omdat we samen meer zien en weten.

Ik wens ieder die dit leest veel samen werking en ik nodig  je uit om in de comment box: ‘Speak your mind’ met voorbeelden en aanvullingen te komen.

Hartelijke groet

Anne Buiskool
Facebookpagina Liken? Graag!
Ereprijsstraat 94 3765AM Soest

06 10189786

We hebben een keuze

In mijn vorige 2 blogs: Kinderen geloven niet wat je zegt…maar wat je voorleeft en
Wil jij jouw kinderen ook wel eens achter het behang plakken? vroeg ik of het je lukt om gedachten en meningen even aan de kant te zetten, wanneer er emoties omhoog komen. Aan de reacties op deze blogs leid ik af dat dit een onderwerp is dat leeft. We willen immers niets liever dat onze kinderen iets geven en voorleven dat eerlijk en authentiek is. Ditmaal geef ik een tweede oefening om je gedachten en meningen opzij te zetten als ze je in de weg zitten. Het helpt om de situatie rustig te onderzoeken en op een volwassen manier antwoord te geven op situaties waarin je je nu nog verliest in emoties en de gevolgen daarvan. De oefening kost ongeveer 5 minuten per dag en maakt onderdeel uit van een serie oefeningen die ik gebruik in de bijeenkomsten en trainingen die ik geef. Let wel Je dient de oefening geruime tijd te doen.(minimaal een maand) voordat je er profijt van gaat krijgen in het dagelijkse leven.

Oefening 2:
Sta rechtop, voeten op schouderbreedte, knieën iets gebogen en rug recht. In het verlengde van je rug houd je je hoofd alsof er een touwtje recht omhoog gaat vanuit je kruin.

Roep het gevoel in je lichaam op van reageren op angst met heftige boosheid. Je hebt gedachten en meningen en je lichaam reageert daar op. Ervaar en neem de gevoelens, gedachten en emoties waar.

Breng je handen langzaam voor je lichaam en maak vuisten alsof je op het punt staat te gaan vechten.

Vlak voordat je met deze boosheid iets zou gaan doen (schelden, mopperen je afwenden, meppen enzovoort ) stop je en verander je je handen van richting.
Open je handen en druk ze op borsthoogte van je af, je vingers wijzen omhoog terwijl je de samentrekking van je vuisten  loslaat.

Besef je dat je beter weet dan met woede te reageren en zeg nee tegen je reactie. Roep langzaam, duidelijk en met begrip zachtjes de woorden KNOW/NO: Ik WEET beter dan dit / NEE, ik zal zo niet reageren).

Geweld is een keuze. Maak je keuze.
Doe deze oefening een maand lang elke dag vijf minuten, dan zal je verschil gaan merken in je omgang met mensen.
Je hebt een nieuw pad in je hoofd aangelegd.

Heb je de oefening gedaan? Wat voel je? Wat merk je na enige tijd in je omgang met mensen?  Merken anderen ook iets? Kom nog eens terug bij deze blog en schrijf je ervaringen in het commentaarveld hieronder. Je ontvangt dan gratis mijn digitale dichtbundel.

Oefeningen als deze doe ik in de Mondo Zen Koan dialoog bijeenkomsten en tijdens de training voor professionals die met gezinnen, ouders, jongeren en kinderen werken. Klik hier voor meer informatie.

Kinderen geloven niet wat je zegt …maar wat je voorleeft

Twee weken geleden ging mijn blog over de momenten dat je kinderen wel achter het behang zou willen plakken. Toen vroeg ik: Lukt het je om je gedachten en meningen even aan de kant te zetten?
Grote kans dat het lastig is, juist als je boos bent.
Daarom deze week een oefening om je daarop voor te bereiden.

Oefening 1 Expres denken

Als je weer eens de neiging hebt om kinderen achter het behang te plakken, heb je vaak last van gedachten zoals ‘ik vind de kinderen nu echt onuitstaanbaar!’ Vanuit die gedachte zou je bijna iets doen wat de kinderen niet mogen nadoen. Als je ze later vertelt dat ze niet mogen schreeuwen of slaan, is het moeilijk om ze te overtuigen, want ze geloven niet wat je zegt, maar wat je voorleeft.

We weten heel goed dat die gedachte ons belemmert om de kinderen te bereiken, maar hoe zetten we die gedachte van ons af?

Begin met deze oefening als je rust hebt en alleen bent.
1. De gedachte: ‘ik vind hem onuitstaanbaar’ ga je expres en uitgebreid denken en bekijken Zo  komen die gedachten in je bewustzijn.
2. Vervolgens geef je jezelf de opdracht om deze gedachte niet te denken. Lukt dat?
3. Laat de gedachte daarna komen en gaan. Er ontstaat ruimte. De gedachte verdwijnt.
4. Nu kun je vanuit een ruimer perspectief bekijken wat er nodig is in die specifieke situatie.
5. Tegenover je staat een jong mens die zijn/haar betrokkenheid op iets of iemand op die specifieke manier laat zien. Wat is er nodig?

Hoe vaker je de oefening doet in situaties die niet acuut zijn, hoe makkelijker het wordt om in acute situaties je gedachte los te laten en vanuit betrokkenheid te handelen.

De eerste 10 mensen die op deze blog reageren ontvangen de digitale versie van de dichtbundel Samen Wijzer.

Wil jij mails met de aankondiging van mijn blogs altijd ontvangen? schrijf je dan in op de home pagina